ÇIĞLIK-EDVARD MUNCH

İnsan psikolojisini en iyi yansıtan resimlerden biridir “Çığlık” … Resmin önünde; cinsiyeti olmayan bir insan figürünün iki eliyle kulaklarını kapatarak çığlık attığı yüze ifadesi görülür. Ama bu çığlık; sesli midir yoksa içten içe atılan bir çığlık mıdır bilinmez. Figür adeta arkasını dünyaya dönmüştür ve arkasında sakin iki insan ve uzakta durgun bir gemi vardır. Niçin çığlık attığı muamma aslında; ya arkasını döndüğü dünyanın dayanılmazlığına çığlık atıyor veya içindeki boğulma duygusundan kaynaklanan bir çığlık arayışı var.

Biz burada, kendi içsel çıkmazlarından kaynaklanan bir çığlığı baz alalım ve bunu değerlendirelim; resim, insanın canhıraş duygularını yansıtıyor adeta. Ve ressam burada kelimeler yerine figürün duygularını anlatması için renklerle bağdaştırmış. Yani renklerin fenomeniyle çığlık arasında bir bağ kurmuş başka bir deyişle. Köprünün kahverengi ve diğer tonajları dünyayı ifade etmektedir. İnsan, dünyayı bir köprü gibi görür ve o yoldan geçerken pek çok duygu yoğunluğu yaşar. Gökyüzündeki kırmızı, turuncu, sarı tonajları; figürün, kızgınlık, öfke ve cinsel sıkıntılar içerisinde olduğunun bir yansımasıdır. Bu renklerin hepsini toparlarsak; figüre çığlık attıran bu duyguların, renklerle temsil edildiğini açık şekilde anlarız. Denize baktığımızda; bünyesinde tüm karamsarlığı ve umutsuzluğu lacivert, siyah, sarı vb renkleri bünyesinde toplayıp bize yansıttığını fark ederiz. Aynı zamanda kaosu anlatan deniz, sarı ve yeşilin tonuyla birazcık ümitte aralar bize. Ve figürün dünyasında sanki sevgi yoktur. Oysa arkadaki iki adam ve gemi; bu kaosun içinde sakin ve dingindir. Buda bazılarımız çıldırırken bazılarımızın sakin ve vurdumduymaz kalabildiği çok yönlü bir dünyayı vurgular bize…